Opnieuw heb ik van dichtbij ervaren wat het is om in een dorp te wonen. Bij mijn rondje kerstkaarten rond delen in het dorp, vroeg de buurman mij iets over confituur maken. Eigenlijk wist ik niet goed wat hij vroeg, maar ik zei ja. Ik dacht wel dat de tijd voor het maken van jam voorbij was (alle vruchten zijn van de bomen) Na mijn rondje moest ik maar even langskomen. In de schuur van de buurman kreeg ik een enorme vrucht in mijn handen gedrukt. Het ding weegt maar liefst 10 kilo. Ik vroeg hem of het een meloen was. Nee, het is een PASTEQUE. Oh, geen flauw idee. Nooit gehad. Wat doe ik ermee? Dus kreeg ik een recept mee. Thuis meteen opgezocht wat het nu was. Het is dus een witte watermeloen. Het enorme ding staart me zo aan, maar ik durf er nog even niet aan te beginnen. Ik denk wel dat daar heel veel potjes uit gaan komen. Dit soort dingen daar lees je over, maar als je dan weer daadwerkelijk gebeuren is gewoon heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten