Kinderen hebben een enorme kwaliteit om juist op momenten dat het niet uit komt de meest gekke dingen uit te halen. Gisteren wilde ik nog een last-minute booking doen voor een overnachting in het dicht bijzijnde ski-oord. Kinderen voor de tv, zodat ik in mijn beste Frans hopelijk nog een hotelkamer kon bemachtigen (bijna alles was vol). Maar op dat moment besluit mijn jongste te gaan gillen alsof hij door een wesp gestoken is. Hij wil maar niet bedaren, maar ik zie geen bloed en de andere twee kunnen ook niet aangeven wat er aan de hand is. Ik kan mij na een minuut nog steeds niet verstaanbaar maken en vlucht naar buiten. Eenmaal geregeld vraag ik hem wat er nou aan de hand was. Hij weet het niet meer. Nou op zulke momenten baal ik van het feit dat we geen behang hebben. Maar als hij dan weer op schoot kruipt en me uitgebreid komt knuffelen ben ik alles weer vergeten. Want ook daarvoor hebben ze een feilloos gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten