Gisteren hebben we voor het eerst een "franse" oppas gehad. Dat klinkt misschien vreemd, maar ik vond het weer een nieuwe stap in onze integratie. De kinderen voelen zich inmiddels genoeg op hun gemak met het Frans dat ze hun gevoelens ermee kunnen uiten, dus dacht ik dat het wel kon. Voor een avondje schilderen betaal ik liever geen 20 euro. Dus is burenhulp zo nu en dan wel handig. In Nederland hadden we een heel aardige buurvrouw die ons zo nu en dan bijstond en die wij vervolgens weer hielpen met klussen. Ook hier hebben we zo'n aardige buurvrouw. Sinds kort is ze weduwe en heeft ze positief gereageerd op mijn vraag. Ik heb geleerd niet bang te zijn om te vragen. Mijn moeder zei altijd; Nee heb je en ja kun je krijgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten