Frankrijk is zo groot dat de sommige Fransen zich buitenlander in hun eigen land voelen. Zo sprak ik mensen die uit Noord-Frankrijk hier zijn komen wonen en ook mensen uit Parijs. Zij komen vanuit de stad op het platteland, kennen ook niemand, de gebruiken zijn anders en tussen de gevestigde orde komen is lastig. Nieuwe mensen zoeken elkaar dus op. Zo werden we uitgenodigd bij een familie die hier uit Toulouse is komen wonen. Zij wonen hier een maand langer als wij, in een van de nieuwbouw wijken aan de rand van Bourret (het dorp waar de school staat). Ze zijn beiden van Franse origine, maar zij heeft heel lang in Rome gewoond en hij in Duitsland. Ze hebben drie dochters van 5,3 en 0. Dus zitten ze in de zelfde klassen als onze kinderen. We hebben eerst Frans gesproken en zijn toen over gegaan in het Engels. De kinderen hebben zich prima vermaakt en wilden snel weer afspreken. Ze hebben dus speel-maatjes gemaakt. Zo, zijn we weer een stap verder in ons integratieproces.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten