Als je gaat emigreren ga je het avontuur tegemoet, omdat je zoveel nieuwe dingen voor je kiezen krijgt. Maar dit weekend was me toch wel iets te veel van het goede. Er raasde een storm over het land en wij zaten in het alarm gebied. Het begon vrijdagnacht en duurde tot zaterdagmiddag. Bij ons lag het hoogtepunt op een uur of twee in de middag. De gemeten windsnelheden aan de kust waren maar liefst 182 km/pu. Bij ons hebben ze het toch ook over 120 tot 130 km/pu. Vanaf 118 km/pu spreekt men over een orkaan. Ondanks de waarschuwing heb je geen idee wat dergelijke windsnelheden inhouden. Ik had me voorbereid; luiken dicht, eten in huis, parasol neergehaald, alle rondslingerende objecten op het perceel in de schuur gedaan. Maar toch als je om vijf uur s'nachts wakker word van de wind die zo hard tegen je huis bonkt en onder je dak raast word je daar niet echt vrolijk van. Ik was weer eens alleen thuis met de kids, die overigens gewoon doorsliepen. Ik deed geen oog meer dicht. Iets kan spannend zijn, maar deze wind zorgde voor een voortdurend gejaagd gevoel in je lijf. Om 8 uur viel de stroom uit en van mijn plan om een dag binnen te hangen voor de tv kwam natuurlijk niets meer. Even was het leuk en konden de kinderen nog in de wind hangen, maar al snel was de lol eraf. De rij bomen voor ons huis die ons tegen de wind moet beschermen zijn op twee na allemaal omgewaaid. Evenals een stuk van de boom vlak naast ons huis. Bladeren.. takken.. wat een ravage..En ineens was de trampoline weg. Gewoon helemaal weg, nergens te bekennen. Later ontdekten we hem bij de achterburen in de tuin. Dat houdt in dat hij over ons huis moet zijn gevlogen. En op zijn weg heeft ie een gedeelte van ons dak kapot gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten