De kinderen maakte er niet zo'n ophef over, maar ik was er enorm door ontroerd. Jacco is uitgenodigd voor zijn eerste verjaardagsfeestje. Door de jongen die hij zijn vriend noemt. Nou dat is dus gelukkig wederzijds. Het zijn van die stomme dingen waar je je als moeder zorgen over maakt. Als ze maar geaccepteerd worden? Als ze maar maatjes vinden? In Nederland sneeuwde Jacco helemaal onder door de enorme hoeveelheid kinderen en het geweld daarvan. Hij was stil en leefde af en toe in zijn eigen wereldje. Daar zie ik nu niets meer van terug. Hij is volledig zichzelf, vrolijk, lief en een beetje een grappenmaker. Ik ben erg blij voor hem dat hij is uitgenodigd. Ik ben benieuwd hoe de franse feestjes worden gevierd? Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten