crematie

Vandaag zijn we naar de crematie van een dorpsgenoot geweest. Er waren niet veel mensen, wat het erg intiem maakte. Ik heb het als heel bijzonder ervaren dat wij daarbij aanwezig mochten zijn. Geen mis, maar een kleine plechtigheid. Toen het nieuws van zijn overlijden ons bereikte, vroegen wij direct naar de gebruikelijke manier van handelen. Ik las ooit dat de dorpsgenoten het graf delven. Maar dit betrof een crematie en daarin was geen verschil met een Nederlandse. Het heeft me het vertrouwen gegeven nu maar eens te stoppen met me continu te willen aanpassen en te voldoen aan de franse standaard. Want ik kom er meer en meer achter dat deze niet bestaat en dat er inmiddels veel is veranderd sinds de boekjes zijn geschreven.