Afgelopen maand heb een intensieve taaltraining gevolgd. Naast de vele grammatica heeft deze me vooral veel zelfvertrouwen gegeven. Waardoor ik het aan durfde om weer een stap verder te gaan: het laten slapen van een van de vriendjes van de kinderen. Eén voor één mogen ze een vriendje of vriendin uitnodigen om te logeren. En ik ben er achter gekomen dat ik niet de gehele tijd Frans hoef te spreken. Natuurlijk doen we dat wel veel meer als normaal. Maar ze weten dat we buitenlanders zijn en we hoeven ons niet de gehele tijd aan te passen. Voor hun is het ook leuk om te zien hoe wij de dingen doen; dat we wellicht anders eten, andere gebruiken hebben e.d. Net als dat het voor de kinderen leuk is om te zien hoe dat weer bij hun vriendjes gaat. Want tenslotte gaat het overal net iets anders of je nu in de zelfde cultuur geboren bent of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten