Integreren

Een paar weken geleden werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar een kledingparty. Daar was ik nou echt aan toe dacht ik op dat moment. Die avond werd er Duits, Nederlands en Frans gesproken en werd een gezellig avondje. Dus dacht ik; waarom organiseer ik het niet zelf met de vrouwen bij mij in de buurt. Goed voor mijn Frans en mijn integratie. Zo gezegd, zo gedaan. Ik nodigde een aantal dames uit het dorp, een paar moeders van school en enkele Nederlandse dames uit, die ik hier heb leren kennen en de party kon beginnen. De franse dames waren erg beleefd en timide. Met mijn beperkte Frans kreeg ik de gesprekken op gang en kon ik ook een grapje maken. Ondanks dat de meesten elkaar wel kenden werd er onderling niet veel gesproken. Maar er werd driftig gepast en ook wat gekocht. Ik kreeg vooral te horen dat ze het een leuk initiatief vonden en het erg leuk vonden dat ze waren uitgenodigd. Als je me 9 maanden geleden had gezegd dat ik dit nu al zou doen... had ik het niet geloofd. Zie mij nou integreren!

Toch heeft het me wel aan het denken gezet. Ook na dat gesprek met die student die mij interviewde. Wat is integreren? Wanneer kan je spreken over geïntegreerd zijn? Is dat als je meedoet met de dorps-activiteiten? Of wordt uitgenodigd door de Fransen? Of je thuisvoelt in je nieuwe omgeving? Jan heeft het meerendeel van zijn leven in Brabant gewoond. Maar is er niet geboren en daardoor nooit een "echte" Brabander geworden. Ik ook niet, maar ik voelde me er wel thuis. Dit weekend spraken we Fransen die van Cahors naar de Pyreneeën zijn verhuisd. Ze hadden moeite met integreren, vertelden ze ons. Tja...Wij worden nooit "echte" Fransen. Maar we doen mee, worden uitgenodigd en voelen ons er thuis. En dan zeg ik: We zijn geïntegreerd!