Van kleinsaf aan, zijn onze kinderen uit logeren gegaan. Als tweelingmoeder was ik al snel overtuigd van het feit dat dit hun hielp om gemakkelijk op hun gemak te zijn bij anderen, zodat Jan en ik ook eens eropuit konden. En inderdaad ook in Frankrijk, was logeren geen probleem. Tot voorkort. Tessa heeft heimwee ontwikkeld. Nu schijnt dat vaker voor te komen bij kinderen die in het ziekenhuis hebben gelegen, maar toen ik realiseerde dat het heimwee was had ik met haar te doen. Nu moet ze toch binnenkort weer logeren en probeer ik die moeder waarbij ze logeert uit te leggen dat ze heimwee heeft. Maar het lijkt alsof ze me niet wil begrijpen. Ik kan er ook geen goede vertaling voor vinden; nostalgie en mal du pays, zijn de woorden die ik in het woordenboek tref. Maar dat is het niet. Ze heeft geen heimwee naar vroeger en ook niet naar haar geboorteland. Ze heeft heimwee naar huis en haar ouders en broers. Hoe leg ik dit uit. Dus vroeg ik het aan mijn franse vriendin die al 15 jaar in Nederland woont, zij zal wel het goede woord weten; en tot mijn verbazing weet zij te vertellen dat dit woord en het gehele concept niet bestaat in Frankrijk. Blijkbaar hebben franse kinderen geen heimwee. Dat komt overeen met het onbegrip dat ik tegenkom als ik de situatie probeer uit te leggen. Ik ben nog steeds me stomheid geslagen. Uiteindelijk kwam het woord; crise d'angoisse, het dichtste bij, om de ernst van de situatie uit te leggen. Succes met franse heimwee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten