Van mijn generatie (dertigers) zijn er velen die op zoek naar zichzelf. Wie ben ik? Wat wil ik? Kunnen we onze persoonlijkheid vormen of is hij genetisch dusdannig bepaald dat we het er mee te doen hebben? En in welke mate wordt ik of laat ik me beïnvloeden door mijn omgeving? Wanneer ben ik "echt" mezelf. Je groet op in een bepaalt milieu, met zijn eigen waardes en omgangsvormen. Dingen die gewoon zijn en juist niet. Frans Bauer is in of juist not, Uggs zijn in of uit in jouw cultuur en je past je aan, je rebelleert meer of minder en probeert jezelf te vormen, maar hoe moet dat? Ik merk nu dat wanneer je geen weet hebt van die dingen, je onbevangener kan zijn. Ik kan enthousiast worden over dingen zonder de sociale lading. Puur omdat ik hiervan niet op de hoogte ben. Het is dus veel eenvoudiger om helemaal mezelf te zijn. Puur af gaan op wat voor mij goed voelt. Zonder me af te vragen wat een ander hiervan denkt. Volledig waar is dit natuurlijk niet. Want ik heb me wel degelijk voorbereid op enkele franse gebruiken om geen hele onbeleefde dingen te doen. Dus wij passen ons aan aan onze omgeving. Maar de kunst is denk ik, om een omgeving te vinden waarin je zoveel mogelijk je zelf kunt zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten